ความตึงเครียดระหว่างอินเดียและปากีสถาน บาคาร่า ได้ลดน้อยลงในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หลังจากการปะทะกันของทหารในแคชเมียร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เกิดความกลัวว่าทั้งสองประเทศกำลังใกล้จะเกิดสงคราม
แคชเมียร์เป็นดินแดนพิพาทที่แบ่งระหว่างอินเดียและปากีสถาน แต่ทั้งสองฝ่ายอ้างสิทธิ์อย่างครบถ้วน
ความขัดแย้งในแคชเมียร์ครั้งล่าสุดเกิดขึ้นจากการทิ้งระเบิดฆ่าตัวตายเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์โดยJaish-e-Muhammadกลุ่มติดอาวุธที่เชื่อมโยงกับอัลกออิดะห์และก่อตั้งโดย Masood Azhar นักบวชในปากีสถาน ทหารอินเดียกว่า 40 นายเสียชีวิต
อินเดียตำหนิปากีสถานที่ให้การสนับสนุนด้านศีลธรรมและวัตถุแก่องค์กรก่อการร้าย ซึ่งถูกห้ามในปากีสถาน แต่ดำเนินการอย่างเปิดเผยที่นั่น เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ อินเดียได้เปิดฉากโจมตีทางอากาศกับค่ายฝึกของ Jaish-e-Muhammad ทางฝั่งปากีสถานของแคชเมียร์
ปากีสถานตอบโต้โดยอ้างว่าได้ยิงเครื่องบินขับไล่อินเดีย 2 ลำเมื่อวันที่ 28 ก.พ. แหล่งข่าวอินเดียกล่าวว่ามีเครื่องบินขับไล่ปากีสถานเพียงลำเดียวและเครื่องบินอินเดีย 1 ลำเท่านั้นที่ตก และนักบินชาวอินเดียรายหนึ่งถูกจับเป็นตัวประกันโดยปากีสถาน
ทำไมต้องแคชเมียร์?
ประเด็นแคชเมียร์ก่อให้เกิดความตึงเครียดและความขัดแย้งในอนุทวีปอินเดียตั้งแต่ปี พ.ศ. 2490 เมื่อเอกราชจากอังกฤษทำให้อินเดียและปากีสถานเป็นสองรัฐอธิปไตย
ชัมมูและแคชเมียร์ ซึ่งเป็นชื่อเต็มของรัฐหิมาลัยซึ่งปกครองโดยมหาราชา ฮารี ซิงห์ ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่ง ของอินเดียในปี พ.ศ. 2490 โดยแสวงหาการสนับสนุนทางทหารหลังจากชนเผ่าจากปากีสถานบุกเข้าไปในดินแดนของรัฐ
ทั้งสองประเทศได้ต่อสู้กับสงครามสามครั้งในภูมิภาคตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
หน่วยงานภายในของแคชเมียร์ สำนักข่าวกรองกลาง
ครั้งแรกซึ่งเริ่มขึ้นในปี 2490 จบลงด้วยการแบ่งแยกชัมมูและแคชเมียร์ระหว่างอินเดียและปากีสถานภายใต้การ หยุดยิง ของสหประชาชาติในปี 2492 สงครามในปี 2508 และ2542สิ้นสุดลงด้วยทางตัน
แต่แคชเมียร์ไม่ได้เป็นเพียงข้อพิพาททวิภาคีระหว่างอินเดียและปากีสถาน
ดัง ที่แสดงไว้ในเล่มที่แก้ไขล่าสุดของฉันเกี่ยวกับประวัติของดินแดนที่มีการแข่งขันนี้แคชเมียร์เป็นภูมิภาคที่มีหลายเชื้อชาติซึ่งมีอนุภูมิภาคภายในหลายแห่ง ซึ่งผู้อยู่อาศัยมีเป้าหมายทางการเมืองที่ชัดเจน
แคชเมียร์ของปากีสถานประกอบด้วย Azad Kashmir และ Gilgit-Baltistan เขตอำนาจศาลที่ต้องการให้กลายเป็นจังหวัดที่เป็นทางการของปากีสถานเพื่อให้ได้รับเอกราชทางการเมืองมากกว่ากิจการภายใน
แคชเมียร์ของอินเดีย ได้แก่ ชัมมู ลาดักห์ และหุบเขาแคชเมียร์ ในขณะที่สองภูมิภาคแรกปรารถนาที่จะเป็นส่วนหนึ่งของอินเดียต่อไปหุบเขาแคชเมียร์ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมต้องการอิสรภาพจากมัน
ความขัดแย้งหลายด้าน
ความปรารถนาในเอกราชในพื้นที่ต่างๆ ของแคชเมียร์ได้นำไปสู่การจลาจลซ้ำแล้วซ้ำเล่าและการเคลื่อนไหวเพื่อเอกราช
ที่โดดเด่นที่สุดคือการ ก่อความ ไม่สงบต่อการปกครองของอินเดียในหุบเขาแคชเมียร์ซึ่งเริ่มขึ้นในปี 1989 และยังคงดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่องในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา หลายพันคนถูกฆ่าตาย
หุบเขาแคชเมียร์ได้กลายเป็นเขตทหารซึ่งถูกยึดครองโดยกองกำลังความมั่นคงของอินเดียอย่างมีประสิทธิภาพ ตามรายงานขององค์การสหประชาชาติ ทหารอินเดียได้ละเมิดสิทธิมนุษยชนหลายครั้งที่นั่นรวมถึงการยิงผู้ประท้วงและปฏิเสธกระบวนการที่เหมาะสมต่อผู้ที่ถูกจับกุม
สหประชาชาติยังกล่าวถึงบทบาทของปากีสถานต่อความรุนแรงในแคชเมียร์อีกด้วย รัฐบาลสนับสนุนการเคลื่อนไหวเพื่อเอกราชของแคชเมียร์จากอินเดียโดยให้การสนับสนุนด้านศีลธรรมและด้านวัตถุแก่กลุ่มติดอาวุธแคชเมียร์ – ข้อกล่าวหา ที่รัฐบาลปากีสถานปฏิเสธ ปากีสถานยัง สนับสนุน ปฏิบัติการในแคชเมียร์ของกลุ่มหัวรุนแรงที่ไม่ใช่ชาวแคชเมียร์อย่าง Jaish-e-Muhammad โดยปริยาย
เป็นผลให้รัฐบาลอินเดียติดต่อกันสามารถตัดความไม่สงบในหุบเขาแคชเมียร์เป็นผลพลอยได้จากข้อพิพาทเรื่องดินแดนกับปากีสถาน
ชาวแคชเมียร์รุ่นเยาว์ทั้งรุ่นได้รับการเลี้ยงดูในช่วง 30 ปีของการจลาจล พวกเขาแปลกแยกอย่างมากจากอินเดีย การวิจัยแสดงให้เห็น และ มองว่าอินเดียเป็น ประเทศที่มีอำนาจครอบครอง
กลุ่มติดอาวุธในภูมิภาคใช้ประโยชน์จากความไม่พอใจนี้ โดยคัดเลือกคนหนุ่มสาวให้ใช้ความรุนแรงในการแสวงหาเสรีภาพของแคชเมียร์ อันที่จริง ชายที่อยู่ภายใต้การอุปถัมภ์ของ Jaish-e-Muhmamad ได้ระเบิดตัวเองในเหตุระเบิดพลีชีพเมื่อวันที่ 14 ก.พ.ของขบวนรถทหารอินเดียเป็นชาวแคชเมียร์อายุน้อย
ยุติความขัดแย้ง
ความตึงเครียดในแคชเมียร์อาจคลี่คลายลง แต่สาเหตุของความรุนแรงยังไม่เกิดขึ้น
ในการประเมินของฉัน ข้อพิพาทแคชเมียร์ไม่สามารถแก้ไขได้แบบทวิภาคีโดยอินเดียและปากีสถานเพียงลำพัง แม้ว่าทั้งสองประเทศจะเต็มใจที่จะทำงานร่วมกันเพื่อแก้ไขความแตกต่าง
นี่เป็นเพราะความขัดแย้งมีหลายด้าน: อินเดีย ปากีสถาน ห้าภูมิภาคของแคชเมียร์ และองค์กรทางการเมืองมากมาย
การสร้างสันติภาพในภูมิภาคนี้จะทำให้ทั้งอินเดียและปากีสถานต้องปรองดองความปรารถนาอันหลากหลายและบางครั้งก็ขัดแย้งกันของชนชาติที่หลากหลายในภูมิภาคนี้
เมื่อแรงบันดาลใจในท้องถิ่นได้รับการยอมรับ กล่าวถึง และอภิปรายควบคู่ไปกับเป้าหมายเชิงกลยุทธ์และชาตินิยมของอินเดียและปากีสถานเท่านั้น ทางออกที่ยั่งยืนจะปรากฎขึ้นในความขัดแย้งที่ดำเนินมายาวนานที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
